Kurowo

Założona w okresie średniowiecza. Istniała już w XIII wieku, o czym informuje dokument z 1288 r. W tym okresie wchodziła w skład dóbr biskupów kamieńskich do okręgu zamkowego w Bobolicach i pozostawała ich własnością do pół. XVII w. Była wsią kościelną, jedną z większych na tym terenie. W XVIII wieku we wsi gospodarowało 15 chłopów, czterech osadników i trzech dzierżawców, zamieszkałych wraz z rodzinami w 35 domach. We wsi istniał, zapewne od czasów średniowiecza, kościół parafialny, do którego należało wiele okolicznych wsi, m. in. Cybulino, Górawino, Ubiedrze. Do kościoła, pozostającego pod patronatem króla, należały znane dobra, z których część należności pobierał król, a część właściciele majątku w Cybulinie. XIX w. we wsi powstał majątek ziemski, który pod koniec tamtego stulecia należał do rodziny Lehmannów z Koszalina. Wówczas i na początku XX wieku, miała miejsce znaczna rozbudowa Kurowa. Wraz ze wzniesieniem nowego, neogotyckiego kościoła.

Istniejący obecnie kościół zbudowany został w 3 w. XIX wieku, na miejscu wcześniejszej budowli, zapewne z okresu średniowiecza. Najwcześniej wspomniany w aktach wizytacyjnych z XVI wieku. Po wprowadzeniu na Pomorze religii luterańskiej miejsce pro­boszczów zajęli pastorzy. W 1653 r. pastorem w Kurowie był Laurentis Hamel z Koszalina. W kościele zatrudniony był również organista, który w XVIII w. mieszkał w domu należącym do wioski. Formy budowli średniowiecznej są nieznane. W pół. XIX w. budowlę tę rozebrano i na jej miejscu, w centrum wrzecionowatego nawsia wsi zbudowano nowy, neogotycki kościół.