CZY CZŁOWIEK W ZMAGANIU

ZE ŚMIERCIĄ MUSI ZAWSZE PRZEGRYWAĆ?

Światło, słowo, woda, ofiara – pod tymi znakami wyraża się w liturgii Wigilii Paschalnej całe znaczenie Wielkiej Nocy. W Wielką Sobotę o godz. 20.00 rozpoczęły się bardzo bogate w symbolikę obchody misterium paschalnego – naszego przejścia ze śmierci do życia. Prowadzi nas Chrystus – Światłość świata. Po całonocnej adoracji, o 6.00 rano rozpoczęła się procesja rezurekcyjna, a po niej Msza św.

W TĘ NOC PEŁNĄ BLASKU RADUJ SIĘ KOŚCIELE ŚWIĘTY

Poświęcenie ognia, zapalenie paschału – symbolu Chrystusa, wniesienie go do ciemnego kościoła, który za chwilę rozbłyśnie blaskiem światła… Cały obrzęd Liturgii światła ma nam pomóc ujrzeć światło Chrystusa, które rozprasza ciemności grzechu i śmierci.

DLACZEGO TA NOC JEST INNA NIŻ WSZYSTKIE?

To pytanie podczas żydowskiej Paschy stawia najmłodszy syn swemu ojcu. Dziś odpowiadał nam nie sam Bóg w słowie Bożym zawartym w ośmiu czytaniach i Ewangelii. Historia zbawienia od stworzenia świata do zmartwychwstania Chrystusa opowiedziana przez Boga ustami lektorów i kantorek ma pomóc nam w dostrzeżeniu wyjątkowości Wielkiej Nocy, której dokonuje się najważniejsze dla naszej wiary wydarzenie – Zmartwychwstanie Chrystusa.

Jest ono ogłaszane na cały świat dźwiękiem dzwonów kościelnych i dzwonków, które biją podczas uroczystego śpiewu „Chwała na wysokości”.

ZNAK WODY

Pozwala nam na przypomnienie sobie naszego chrztu. Podczas Wigilii Paschalnej, słowami modlitwy zostaje poświęcona woda, w którą wkłada się paschał.

Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i pokropienie wodą pomagają nam na nowo uwierzyć, że jesteśmy dziećmi Bożymi, które otrzymały nowe życie w Chrystusie.

SPOTKANIE ZE ZMARTWYCHWSTAŁYM

W Liturgii Eucharystycznej przychodzi do nas Zwycięzca śmierci, piekła i szatana. Pozwala nam karmić się swoim uwielbionym Ciałem, abyśmy dzięki temu Pokarmowi mogli kiedyś zmartwychwstać do nowego życia.

Po zakończonej Liturgii Wigilii Paschalnej rozpoczęła się całonocna adoracja, którą prowadziła schola i młodzież parafialna. Tradycyjnie całonocne czuwanie przy Grobie Pańskim podjęli również strażacy z naszej OSP w Bobolicach.

„CHOĆ POLEGŁ WÓDZ ŻYCIA, KRÓLUJE DZIŚ ŻYWY…”

O 6.00 rano rozległ się dźwięk dzwonu z naszego kościoła parafialnego, ogłaszając w ten sposób zmartwychwstanie Chrystusa, który w sakramentalnej postaci niesiony w procesji rezurekcyjnej przez proboszcza, błogosławił naszej parafii.

  Bolesne doświadczenia śmierci bliskich nam osób (przywołana postać śp. Pana Jana Karbowskiego) stały się dla Księdza Proboszcza punktem wyjścia do postawienia w homilii ważkiego pytania: czy człowiek w zmaganiu ze śmiercią musi zawsze przegrywać. Odpowiedź brzmi: nie. Alternatywą jest bowiem zmartwychwstanie Chrystusa, który zostawił nam pokarm życia wiecznego w Eucharystii. Ksiądz Proboszcz też niepokojąco stwierdził, że wielu pozbawia siebie tego pokarmu i rezygnuje z przyjmowania Komunii świętej.